Trasy etapów

IMG_0147Trasy poszczególnych etapów spływów:

DSCF8016Pojezierze brodnickie leży w środkowym biegu rzeki Drwęcy pomiędzy Brodnicą a Nowym Miastem Lubawskim. Znaczna jego część leży w utworzonym w 1985 r. Brodnickim Parku Krajobrazowym. Charakteryzuje się ponad setką jezior o powierzchni przekraczającej 1 ha leżących pośród lasów. Pojezierze te to również dwie rzeki Skarlanka (łączy jeziora Skarlin i Wielkie Partęczyny) oraz bardziej wymagającą od kajakarzy Strugę Brodnicką (wpływającą do Drwęcy w Brodnicy poprzez dwa spiętrzenia w miejscowości Lisa Młyn oraz zamykające Jezioro Niskie Brodno). Jeziora rynnowe połączone leśnymi odcinkami to jedna z atrakcji szlaku. Na trasie spływu znajduje się nieduże spiętrzenie zlokalizowane we wsi Tama Brodzka a stamtąd już tylko kilkaset metrów do rzeki Drwęcy. Pojezierze poza atrakcyjnym szlakiem wodnym umożliwia obcowanie z ponad 40 chronionymi gatunkami roślin oraz blisko 200 różnymi gatunkami ptactwa takiego jak bocian czarny, orlik krzykliwy, sokół wędrowny, a także z największym polskim drapieżnikiem wśród ptactwa bielikiem, którego rozpiętość skrzydeł sięga 2,2-2,4 metra. Inne gatunki jakie możemy tu spotkać to: perkoz rdzawoszyi, bąk, gęgawa, krakwa, cyranka, płaskonos, gągoł, kania ruda, błotniak stawowy, kszyk, krwawodziób, brodziec samotny, rybitwa czarna. Wiele ptaków traktuje pojezierze brodnickie jako ostoję podczas wędrówek. Ptactwo to nie wszystko, bez trudu można tu znaleźć miejsca, w którym przebywa największy polski gryzoń – bóbr – którego szkody potrafią być dotkliwe (tamy i w konsekwencji zalania które potrafią zniszczyć plony, uszkodzeniu ulegają również drogi leśne przez bobry mieszkające w norach, „wycinka” bardzo blisko ludzi m.in. topoli i dębów uszkodziła niejedno ogrodzenie a nawet most). Jednak w faunie królują liczne gatunki owadów. Pokonywanie szlaku kolejnymi jeziorami nie jest uciążliwe. Pewnym urozmaiceniem są rzeki Skarlanka i Struga Brodnicka gdzie fauna i flora jeszcze bardziej nas otacza, niekiedy zmuszając szczególnie tęższe osoby / załogi do opuszczenia kajaka (szczególnie w okresie letnim, gdzie jest niski stan wód). Biwakowanie w otoczeniu jezior jest jednym z atrakcyjniejszych i pożądanym przez uczestników spływu. Z kolei pokonywanie Brodnickiego Parku Krajobrazowego jest najlepszym miejscem do nauki pływania kajakiem przed bardziej wymagającymi rzekami.

DSCF8662Drwęca to nizinna rzeka o długości przekraczającej 200 km. Jest uznawana za najczystszą rzekę w Polsce. Jest połączona poprzez Jezioro Drwęckie z Kanałem Elbląskim, Zalewem Wiślanym i Bałtykiem, a w połączeniu z Wisłą tworzy szlak wodny – pętlę – o długości około 420 km. Drwęca swój początek bierze w okolicach Olsztyna, swój koniec zaś ma w ujściu do Wisły w miejscowości Złotoria, z której do Torunia prowadzi 6 km odcinek Wisłą. Meandruje silnie niekiedy w otoczeniu ponad 100 metrowych wzgórz. Drwęca od Ostródy nie zasila / nie przepływa przez żadne z jezior co ma wpływ na wahania jej poziomu. Jej niezmieniony naturalny bieg został wyróżniony w 1961 roku mianem najdłuższego rezerwatu ichtiologicznego, w którego działaniach prowadzonych przez ostatnie lata próbuje się odnowić populację jesiotra bałtyckiego. Rezerwat chroni takie gatunki ryb jak pstrąg, łosoś, troć, cetra, głowacz, minóg rzeczny. Rzeka przyciąga także ptactwo oraz bobry. Jest stosunkowo łatwym, nieuciążliwym dla kajakarzy szlakiem. Przez wiele lat była granicą dla Ziemi Chełmińskiej i Ziemi Dobrzyńskiej, dzieliła Mazowsze i pogańskie plemiona Prusów, oddzielała także zabór pruski od rosyjskiego. Jej ubogie w infrastrukturę turystyczną brzegi są dla niektórych zaletą szczególnie dla tych którzy cenią sobie ciszę i spokój. Jej miejscami dość żwawy nurt „niesie” kajaki meandrując między polami, łąkami i lasami prowadząc przez kolejne miejscowości Brodnica, Golub-Dobrzyń, Ciechocin, Lubicz.

DSCF9373Wisła (łac. Vistula) – najdłuższa rzeka Polski, o długości 1047 km. Jest także najdłuższą rzeką uchodzącą do Morza Bałtyckiego. Źródła Wisły znajdują się w dwóch miejscach na stokach Baraniej Góry. Nurty siostrzanych potoków: Białej i Czarnej Wisełki łączą się. Z beskidzkich stoków spływa ona kilkunastoma kaskadami, aż wreszcie jej koryto staje się coraz szersze, a nurt spokojniejszy. Koryto Wisły ma kształt litery „S” i przecina nasz kraj od Beskidu Śląskiego do Zatoki Gdańskiej, gdzie uchodząc, tworzy deltę. Królowa polskich rzek jest ponad dwustu kilometrową osią hydrograficzną województwa kujawsko – pomorskiego i wyraźnie dzieli je na krainy geograficzne i kulturowe. Na lewym brzegu rozciągają się Kujawy i wschodnia część Wielkopolski oraz południowa partia Pomorza Gdańskiego. Na prawym brzegu mamy ziemię dobrzyńską i ziemię chełmińską, zaś za ujściem Osy południowo-zachodnią strefę Pojezierza Iławskiego. Nad jej brzegami znajdują się cztery największe miasta regionu: Bydgoszcz, Toruń, Włocławek i Grudziądz. Ten fakt dowodzi, iż rzeka stanowiła przez wieki arterię komunikacyjną i handlową, która zapewniała rozwój i dobrobyt nadwiślańskim miastom. Dziś rzeka nie odgrywa tak ważnej roli gospodarczej, zwłaszcza że w większej swej części jest słabo uregulowana. Większe prace regulacyjne prowadzili w XIX w. Prusacy, budując wały przeciwpowodziowe i ostrogi. Wisła zachowała więc sporo ze swego naturalnego charakteru i to jej atut, szczególnie gdy myślimy o turystycznym wykorzystaniu wielkiej rzeki. Szczególnie piękne fragmenty kujawsko – pomorskiej Wisły przepływają przez skraj Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego oraz Nadwiślański Park Krajobrazowy i Chełmiński Park Krajobrazowy. Po obu stronach głównego koryta przez setki lat utworzyły się starorzecza, czyli jeziora wypełniające dawne koryto rzeki. Po kilku dniach odpoczynku (w miejscowościach Toruń, Solec Kujawski) i płynięcia w dół rzeki dopływamy do końca spływu.

2009-02-28 17-54-34Chełmno (łac. Culmen, niem.: Culm, Kulm) położone na prawym brzegu Wisły na jej 807 km. Czerwień średniowiecznych murów (2700 m długości) i wyniosłe wieże gotyckich kościołów – jakbyśmy przenieśli się w XIII stulecie, gdy Krzyżacy lokowali miasto. W 1228 Zakon krzyżacki wybrał Chełmno na stolicę ziemi chełmińskiej, w latach 1230-1250 było ono głównym miastem zakonu i siedzibą I Komturii), a w latach 1236-1251 siedzibą diecezji chełmińskiej. 28 grudnia 1233 łącznie z Toruniem otrzymało prawa miejskie (tzw. prawo chełmińskie), które stało się wzorem dla lokacji 205 miast wschodniopomorskich i mazowieckich, 1364 wsi i osad. Łącznie z Toruniem jest najstarszym miastem tego obszaru oraz północnej Polski. Chełmno ze swymi szerokimi, krzyżującymi się pod kątem prostym ulicami, olbrzymim rynkiem, było przygotowywane do roli stolicy państwa zakonnego. Tę jednak nadano Malborkowi. Wśród wielu zabytków należy zwrócić uwagę na ogromny kościół farny pw. Wniebowzięcia NMP wzniesiony w latach 1280-1320, prawie nienaruszony średniowieczny układ urbanistyczny, wiele kamienic z XVIII-XIX wieku. Perłę pośród zabytków stanowi chełmiński ratusz, który ma charakter renesansowy, ale budowniczowie wykorzystali też fragmenty wcześniejszej siedziby władz miasta z końca XIII wieku. Ciekawostkę stanowi fakt iż w dość ciasnym obrębie murów (powierzchnia około  0,34km²) znalazło się aż 6 kościołów i kaplica.

2008-05-02 19-05-37

Chełmno w Internecie:
– ISI chelmno.com.pl (informacje, aktualności, zaproszenia itd),
– moje-chelmno.pl (zabytki, historia),
chelmno.pl (strona Urzędu Miasta)